Coşkun Karabulut / Kültür Sanat

İNSAN İLİŞKİLERİNDE HESAP KİTAP İŞLERİ

Coşkun Karabulut / Kültür Sanat

  • 2329

Elbette toplumsal bir varlık olarak yalnız yaşaması zor olan insan, mutlaka diğer insanlarla birlikte varlığını sürdürmek durumundadır. Bundan daha büyük bir beklenti olamaz bana göre. Yani herkes bir tür olarak varlığını devam ettirebilmek için gereksinim duymalıdır birbirine. Bunun için de öyle derin derin hesap- kitap yapmaya gerek yoktur. İnsanın insana olan gereksinimidir ilişkilerin temelinde yatan. Oysa çevremize bir baktığımızda neler görüyoruz neler! Birinin düğününe giderken, hastasına giderken, ölüsüne giderken ne hesaplar yapılıyor sormayın. Hani “ ben gidersem, onlar da benimkine gelir” demek bunların en masumu. Doğal bir beklentidir de bu aslında. Ama işin içine para giriyorsa, makam- mevki giriyorsa, maddi beklentiler giriyorsa durum insani boyuttan çıkıp maddi boyuta ya da nesne boyutuna geçiyor demektir ki, yaptığımız işin hiçbir hayrı yok demektir. Çünkü yaptığımız iş insani bir iş değil nesneyi çağıran bir iştir. Bazı insanlar da vardır; bütün işleri başkalarının yaptıklarını kıskanmaktır. Onlar gibi yapamadığından dolayı da için için kendilerini yer bitirirler. Oysa kendi yapabileceği işleri nasıl daha iyi ve verimli yapabileceklerini düşünseler daha da mutlu olacaktırlar. Ama nafile! Bütün işleri yapacakları işleri düşünmek değil, başkalarının yaptığı güzel şeyleri düşünüp, onları kıskanıp hem kendilerine hem etraflarındakilere zarar verirler, yaşamlarını zehir ederler. Kendi yaşamlarını zehir etseler neyse! Herkese aşılıyorlar bu zehri. Hatta doğaya bile geçiriyorlar negatif enerjilerini de, geçtikleri yerlerden sekiz sene ot bile bitmiyor! Yaptığı bir iyilikten ne getirisi olacağını düşünen insanın yaptığı iyilik, iyilik değildir elbet. Verdiği selamdan maddi çıkar uman insanın selamı da selam değildir. İnsan ilişkilerinin ticarete döndüğü her yerde ışık biraz daha azalır. Yüreğinde ve yüzünde ışığın yerini karanlık alır. Çevrenize bir bakın, göreceksiniz. Kiminin yüzünde ışık, gözlerinde parıltı var yaşama sevinci veren insana; kiminin de karanlık akıyor her yanından insana yokoluşu anımsatan . Her gün uyandığımızda, “ acaba bugün insanlara neler yapmalıyım ki, onları mutlu edeyim” demek varken, yaşamlarını zehir zıkkım etmek için gece gündüz planlar, hesaplar yapmanın ne alemi var?

Yazarın Diğer Yazıları