Coşkun Karabulut / Kültür Sanat

BU NASIL YAŞAMAK BÖYLE?

Coşkun Karabulut / Kültür Sanat

  • 2439

Herkesin bir maskesi, herkesin bir “B” planı var. En candan sevgi saygı beklediğiniz yakınlarınızın bile kurduğu ilişkilerde planlar, arka planlar, programlar, hesaplar kitaplar görebiliyorsunuz.İnsan ürküyor doğrusu. Kime güveneceğiz, kime dost diyeceğiz. Böyle hesapla kitapla bir ömür nasıl geçer, dünya nasıl çekilir ki? En beklemediğiniz canınız ciğeriniz dediğiniz insanların bile samimi olmadığını, sizinle kurduğu ilişkilerde kendisini merkeze alıp, size buna göre rol biçtiğini görmek kahrediyor insanı. Kendilerini başrolde sanıp, diğer herrkesi figuran görenler o kadar çoğaldı ki, insan hangisine karşı önlem alacağını şaşırıyor. Sanki kimsenin kendine göre yaşamaya hakkı yok. Sanki herkesin hayatı kendine göre önemli değil. Hep onlar rol biçecek başkaları da buna göre hareket edecek. Bazen düşünüyorum da, iyi ki nefes alıp vermek parayla değil. Nefes almak, alınıp satılan bir şey olsaydı, insana nefes bile aldırmazlardı inanın. Kendi çıkarına hizmet etmeyenlere nefes aldırmazlardı. İnsanlar nasıl bu hale geldi anlamakta güçlük çekiyorum. Zaten üç günlük ömrümüz var. Adam gibi yaşasak ya! Birbirimizi sırf insan olduğumuz için saygıyla, sevgiyle, samimiyetle, çıkar kaygısı gözetmeden, insan gibi yaşasak ya! Hep kendini düşünme, hep çıkarını düşünme, hep kendine doğru yontma. Başkasının yaşamını kolaylaştırmak şöyle dursun, yaşamı zehir etme, dünyayı başına dar etme hevesi.Yazık, çok yazık! Kafalarının içinden geçen tilkiler, numaralar, oyunlar gözlerinden dışarı fırlıyor, kerkes görüyor ama bunlar onu bile farkedemiyor ve kendilerini çok zeki sanarak karşıdakini kandırmaya çalışıyorlar sevgi gösterileriyle. Hırsları o kadar bürümüş ki gözlerini, kendi aptallıklarını bile göremiyorlar. Her tarafta, en yakınımızda bile böyle insanların çoğaldığını görünce, insan gerçek dostlarının kadir kıymetini daha iyi anlıyor. Sayıları az da olsa, varlıkları ile dünyaya ışık saçan, enerji veren, koşulsuz seven sayan, özleyen , yalnızlığı paylaşan gerçek dostların olması insana güven veriyor, yaşama sevinci veriyor. En sıkıntılı anında böyle dostların var olduğunu düşünmek bile insana rahatlık veriyor, yaşama bağlıyor. Bırakın bu hesap kitap, dek dubara işlerini de adam gibi yaşamaya bakın! Böyle yaşamak mı olur Allahaşkına!

Yazarın Diğer Yazıları