FETHİYEDE YAŞAMAK

Pazardı üç gün önce… Günlük güneşlik bir gündü Anadolu’nun ve dünyanın aksine… Ve ikinci kordan da bu güzelliği paylaşıyorlardı insanlarımız. Gülümsüyordu yüzler; sıcacık selamlaşıyordu eller. Güzel bir Fethiye gününü paylaşıyordu insanlarımız.. Ben yurt dışına çok giden biriyim dostlar. 39 ülkeyi ziyaret ettim. 78 kez yurt dışına çıktım. Ama her dönüşüm de toprağımı öpüp “Ah Fethiye’m “ dedim. İçinizden birçoğunuzun da bu duyguyu hissettiğinize eminim. Mübala diyebilirsiniz ama… “ Fethiye gibi güzel bir yere rastlamadım dünyada. Biliyorum… Hissediyorum kiminiz gülüyor bu dediklerime… Ama ben öyle düşüyorum be dostlar. Hello’da oturuyorum her gün… Balıklarla martıların, serçilerle güvercinlerin ekmek kavgalarını izliyorum… Birde önümüzde “mavi Akdeniz” doyum olur mu o güzelliğe… Her şey güzelde birbirimize karşı eskisi kadar sıcak değiliz dostlarım. Kordonda yürüyorsunuz… Karşınızdan yıllardır görmediğiniz dostunuz geliyor. İster istemez bir gülümseme beliriliyor yüzünüzde. Ona sarılıp “ Nasılsın dostum” demek geliyor içinizden… Ama o sizi görse de görmemezlikten geliyor. Şok oluyorsunuz. Kaçıyor sizden… O dostluk duygusunu size yansıtmaktan Biz birbirimize karşı “sıcacık” olmak zorundayız dostlarım. Zaten yok olup gittik dışarıdan gelen dostlarımızın içinde... Ama bu arada seviniyorum da aramıza katılacak dostlarımıza da birkaç sene sonra birisi sorunca “Fethiyeliyim” diyeceklerdir.Bir anı olarak kalacaktır doğdukları. Geçmişte yaşadıkları memleketleri… Şuan Hello Büfede yazıyorum bu satırları… Ama biliyor musunuz ben çok şanslıyım. Selam alıp; selam veriyorum. 4 saatte 37 arkadaşımla paylaştım yaşamı. Sohbet ettim. Onlarla karşılıklı yudumladım çayımı. Yaşamak, yaşamı hissetmek bu işte. Hoşçakalın…