HASAN GÜRHAN İÇİN…
Ali Gönen
- 4234
28 Nisan 2019 da kaybettik.
Bir iki kez yazmaya niyetlendim ama elim varmadı…
Otuz yılı aşkın zamandır her Çarşamba bir masada buluştuk.
Spordan politikaya günlük hayattan edebiyata her konuda söyleştik.
Şiirler okuduk, anıları paylaştık, öyküler anlattık, güldük, gülüştük.
Söyleşi sırasında sıkıldı mı hemen “Bir şiir dinleyelim” mi deyince...
Doğal olarak sazı Sami Gökmen ağabey ele alırdı hemen.
Başlardı, hiç bilmediğimiz duymadığımız şiirleri okumaya…
(Ölümünden sonra Sami ağabeyin “Ah Hasan’ ım ah” deyişleri hep kulağımda)
***
Sevgili okurlar, öğretmen arkadaşımız Hasan Gürhan’ dan söz ediyorum.
Kendisini rahatsızlığı döneminde ziyaret etmeye çalıştık sıkça.
Daha yanına varırken” Yücelin Çiçekleri” filmini Fethiye de mutlaka gösterelim derdi.
Çıkarken de aynı sözlerini yinelerdi.
Yücelin Çiçekleri filmi bir belgesel film.
Köy Enstitülerini anlatıyor.
Hani bizim beğenmeyip kapattığımız Köy Enstitülerini.
Genç Cumhuriyetin yokluk ve yoksulluk yıllarında var ettiği okulları…
Unutulmaz Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel’in Aydınlık Okullarını anlatıyor.
Anadolu’ nun 21 ayrı yerinde bir güneş gibi doğan okulları…
Güzel olan hiçbir eserin değerini bilmedik, bilemedik.
Bilgi, bilim, akıl ve aydınlanma bol geldi bize bol!
Ama birçok başka ülke bizden örnek aldı, uygulamaya devam ediyorlar.
***
Bir ömrü ulusal eğitime, aydınlanmaya adadı Hasan Gürhan.
O bir eğitim sevdalısı idi.
Yıllarını eğitim yöneticiliğine harcadı.
Hasan Gürhan bir demokrasi sevdalısı idi.
O bir Cumhuriyet sevdalısı idi.
Hasan Gürhan bir Fethiye sevdalısı idi.
Bir ömrü dernekçiliğe, sivil toplum yöneticiliğine adadı.
Son olarak Yeni Kuşak Köy Enstitüleri Derneği Fethiye Şube başkanı idi.
Rahatsızlandı…
Görevi bize bıraktı gitti ama, yerini doldurmamız zor görünüyor.
***
Hasan Gürhan, Günür Karaağaç ile birlikte Fethiye’ nin Eğitim Tarihi kitabını yazdı.
Bundan sonraki ilk işim Fethiye’ nin Eğitim Tarihi Kitabını genişleterek yeniden yazmak olacak demekte idi.
Ömrü yetmedi, genç yaşta aramızdan ayrıldı.
Anılarımızda yaşamaya devam edecek artık…
O’ nu, Yahya Kemal Beyatlı’ nın Sessiz Gemi Şiiri ile sonsuzluğa yolcu ettik.
Bu güzel şiiri O’nun adına bir kez daha okuyalım.
Dost insan ışıklar içinde uyu!
***
Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden
