Yoklukta Birlik

ALTERNATİF ÇOK........... AKŞENER VE EKİBİDE DAHİL.. TAYYİBİ KİM YIKACAKSA. SEN BULUNMAZ HİNT KUMAŞI DEĞİLSİN.......... SADECE ÖNE ÇIKMIŞ ŞİMDİLİK DEĞER VERDİĞİMİZ BİR PARTİLİSİN.”

Bir arkadaş Muharrem İnce’yi eleştirirken yukarıdaki gibi söylemiş. Bizim amacımız Sayın İnce konusunda tartışma açmak değil. Sadece muhalefetin içinde bulunduğu ruh halini yansıttığı için bu alıntıyı yaptım. Görülüyor ki muhalefet kendi projelerini gerçekleştirmek için iktidara talip olmuyor, onların tek amacı mevcut yönetimin yıkılması. Bunun nasıl olacağı, kimin yapacağı, yeni gelenlerin nasıl bir yol izleyeceğini hiç düşünmemişler bile.

Ben bunu 19. Yüzyılda çeşitli Batılı düşünür arasında, çoğunlukla da Rus gençliği arasında yaygın olan nihilist düşünce akımının çağdaş yansıması olarak görüyorum. O düşünceye göre her şey boş, her şey bir hayaldir. Duyduğumuz, gördüğümüz şeyler gerçekte mevcut değildir.

Bunlar da böyle; sürekli şikâyet, sürekli yakınma, çevreyi algılama becerisinde gittikçe artan bir azalma; nereye kadar gider bilmem. İşin kötüsü bu akım işleri boş boş düşünmek olan yazarçizerlerin dışına taşmış, siyasetçileri, hatta işinde gücünde sıradan vatandaşları da sarmış durumda.

Geçende yaklaşık üç dönüm serası olan bir vatandaş feryat ediyor, mazot fiyatlarının yüksekliğinden şikâyetçi oluyordu. Kardeşim, üç dönüm arazi, yılda iki kez ürün alsan en az 60-70 bin liralık ciro yaparsın. Bu kadar toprağı gayret etsen elinle bile bellersin. Diyelim ki traktör soktun, üç beş saatte ne kadar mazot yakar, bunun zamlı farkı ne olur? Senin üç bin dönüm arazin olsa, ona da buğday ekiyor olsan mazot zammı bütçeni büyük ölçüde sarsar. Çünkü sürdüğün alan büyük, buğdayın getirisi ise sera ürününe oranla çok düşüktür. Ama bizim çiftçi vatandaş muhalefet rüzgârına kapılmış, savrulup gidiyor.

Amaç yalnızca muhalefet olunca bazı gariplikler de ortaya çıkıyor. Muhalefet iktidarın yaptığı bütün projelere karşı çıkmayı kendine görev edinmiş. Böyle olunca önce bir muhalefet kararı alınıyor, sonra bu karara bir gerekçe bulmak için çaba gösteriliyor. Tabi bulunan gerekçeler de her zaman mantıklı olmuyor. Hatta bazen kendi önerileri olan projelere bile iktidar tarafından gündeme getirildi diye karşı çıkıyorlar. Daha sonra bu muhalefeti somutlaştırmak için çeşitli kanallara başvuruluyor. Önce TBMM’de engelleme başlıyor. Milletvekillerinin vakitleri gece geç saatlere kadar yapılan anlamsız tartışmalarla çalınıyor. Bir kısım milletvekili uykuya dalıyor. Bu arada uyuyan milletvekillerinin fotoğrafı servis edilerek “bunlar uyumak için para alıyor” diye karalamalar yapılıyor.

Bu işlerden sonuç alınamayınca yargı aşaması başlıyor. Anayasa mahkemesi ve Danıştay muhalefetten gelen iptal dosyalarıyla dolup taşıyor. Buralardan da sonuç çıkmazsa ver elini Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi. Artık onun da faydası yok. HDP Başkanı Demirtaş’ın serbest bırakılması yönündeki AİHM kararını Cumhurbaşkanı Erdoğan elinin tersiyle iterek tanımıyorum dedi. Şimdi AB ne yapacak, Türkiye’ye savaş mı açacak. Tabi önce kendi ülkelerindeki sokak yangınlarını söndürebilirlerse.

Bazıları soruyor, Atatürk’ün mirasçısı olan CHP, Türkiye’yi bölmek, devleti yıkmak isteyen HDP ile nasıl seçim ittifakı kuruyor diye. İşte yoklukta birlik olunca bu iş çok kolay. Bir ortak yan bulunuveriyor. Burada da İslam karşıtlığı ön plana çıkıyor. Laikçiler, ateistler, Alevilik şemsiyesi altında gizlenen bir kısım karanlık gruplar aynı cephede buluşuyor. Bu koroya Batı’nın yoğun destek veriyor olmasına hiç şaşmamak gerek.

Bu koalisyonun karşısında ise varlıkta birlik cephesi var. Birşeyler, yapıp, bir şeyler üretmek için canla başla çalışıyorlar.Devlet Bahçeli ise şöyle konuşuyor “ 'HER FEDAKARLIĞI SEVE SEVE YAPARIZ' Türkiye'nin pek çok sorunu varken, yeni bir hükümet sisteminin tesis ve temin çalışmaları sürerken, Cumhuriyet'in üçüncü evresine henüz geçmişken hiçbir gelişmeye ilgisiz kalamayız”.

Bir de Manavgatlı çiftçi vatandaşımız var; o da şöyle diyor “Baktım patlıcan para etmiyor, ben de seramda muz yetiştirmeye başladım. Şimdi paraya para demiyorum”.