Aaa? Seçim Olmuş!

Komşumuz Ukrayna’da geçen hafta cumhurbaşkanlığı seçimi yapılmış. Haberi atlamışım. Yine de haberim olmayacaktı ama gazetede komik suratlı bir adam resmi, altında da Ukrayna’nın yeni seçilen cumhurbaşkanı tatilini geçirmek için Türkiye’ye geldi diye bir haber görünce ilgimi çekti, haberin tümünü okudum.

Efendim Ukrayna’da seçim yapılmış ve bir komedi aktörü, ismini anımsayamıyorum, zaten hiç önemli değil, oyların % 73 ünü alarak cumhurbaşkanı seçilmiş. Anlatıldığına göre bu şahıs bir süre önce çevrilen bir filimde Ukrayna cumhurbaşkanı rolü oynamışmış, şimdi gerçekten cumhurbaşkanlığı ona nasip olmuş. Hayırlı olsun.

Seçimi kaybeden eski cumhurbaşkanı Poroşenko ise “oh, nihayet  bu işten kurtuldum” havasında rakibinin elini sıkıyor ve şöyle diyor “ Artık eşimle birlikte geçirebilecek daha çok zamanım olacak”. Hani bizimkiler gibi “Hadi bu sefer al başkanlığı da, beş yıl sonra görürsün ben onu senden nasıl geri alacağım” der gibi bir hali yok, samimi konuşuyor.

Benim aklıma takılan konu şu oldu; yeni cumhurbaşkanı seçilen bir insan nasıl olur da seçildikten hem de yalnız dört gün sonra işini gücünü bırakıp komşu ülkeye tatile gider. Cumhurbaşkanlığı bu kadar sıradan bir görev mi? Adam sekiz on bin lira veriyor, ikinci el bir otomobil alıyor. Bir hafta orasını burasını kurcalıyor, konu komşuya gösteriyor, sonra da tamirciye gidiyor bir hafta da onun başına ekşiyor. Karısı ya ben ya da otomobil demese o da aklına gelmeyecek. Bu ne biçim bir cumhurbaşkanlığı ki bir eski araba kadar değeri yok.

Bunun üzerine Ukrayna tarihini kısaca inceledim. Ukraynalılar tarihte hiç devlet kurmamışlar. Kah Altınordu Devletinin, kah Kırım Tatar Hanlığı’nın, en sonunda da Rusların egemenliği altında yaşamışlar. 1990 yılında Sovyetler Birliği’nin dağılmasıyla kendilerine devlet olma hakkı verilmiş. Ama görülüyor ki bu hakkı kullanmayı pek becerememişler. Bundan beş yıl önce mevcut Rus yanlısı iktidar Soros yönetimindeki sokak ayaklanmaları sonucunda devrilmiş ve şimdi seçimleri kaybeden Poroşenko iktidara gelmiş.

Yeni iktidarın ilk yaptığı iş ülkenin kapılarını AB ve ABD’ye baştan aşağıya açarak anahtarı onlara teslim etmek olmuş. Bunun üzerine Kırım bölgesi ayaklanarak Rusya ile birleşmiş. Hatta  orada Ruslara esir düşen Ukrayna askerleri Ruslara yalvararak “Ne olur,bizi vatandaşlığa kabul edin,Ukraynaya dönersek aç kalırız” demişler.  Daha sonra ülkenin kömür, demir ve demir çelik endüstrisinin kalbi sayılan Donbas bölgesi de ayrılarak bağımsızlığını ilan etmiş. Merkezi hükümete kala kala Batı’daki patates tarlaları kalmış. Ülkesinin üçte birini yitiren yeni yönetim Ukrayna’yı baştan aşağıya kumarhanelerle donatmış. Bunun dışında seks turizmini geliştirmiş. Şu günlerde Ukrayna Avrupa ve Orta Doğu’nun genel evi diye adlandırılıyor.

O zaman mesele açıklığa kavuşuyor. Ekonomisi seks turizmi ve kumara dayanan küçük bir butik ülkede cumhurbaşkanına yapacak pek iş kalmıyor. En büyük tartışma işletmeleri hangi örgütün çalıştıracağı konusunda yaşanır. Bu konuda da Soros araya girip racon keser, iş biter. Dış siyasete gelince o da Alman dışişlerinin güdümünde olunca ortaya yönetmesi en kolay ülkelerden biri olarak ortaya çıkıyor Ukrayna.

Bize ne Ukrayna’dan dediğinizi duyar gibi oluyorum. Bazıları Türkiye’nin de Ukrayna gibi dizginleri Batı’nın eline verip rahat etmesi gerektiğini düşünüyorlar. Onlara göre Batı’nın güdümünde uysal bir Türkiye çevresinde olup bitenlerle ilgilenmez, dış siyasette emredileni yaparsa gül gibi geçinip gider. Hele hele milli duruşu terk edip bazı İstanbul semtlerinin kültürünü benimserse işler daha da kolaylaşır. Adamlar bunun da çözümünü bulmuşlar. Doğu ve güney doğuyu HDPKK önderliğinde kurulacak bir ABD kukla devletine sunmaya şimdiden hazırlık yapıyorlar. Sorun olarak önlerinde İç Anadolu ve Karadeniz duruyor. Bir yolunu bulup onlardan da kurtulurlarsa Marmara, Ege ve Akdeniz’den oluşan küçük bir Türkiye onları rahata kavuşturacak. O zaman Yunanlı dostlarımızla karşılıklı içip meyhanede tabak kıracaklar. Zaten o durumda erkekler garson, kadınlar da hizmetçi olacağından işsizlik de kalmaz ortalıkta. Şaka yapmıyorum, onlar gerçekten bunu hayal ediyorlar.

Peki, siz ne hayal ediyorsunuz?